Gisteren hoefde Fred pas tegen 1 uur in Dijon te zijn dus rustig aan kunnen doen, hij werd om kwart over 11 opgehaald en aangezien de chauffeurs van de ambulance taxi’s rijden als gekken was hij ruim voor 1 uur in Dijon. Hij kreeg gelijk 2 injecties in zijn been en was in 10 minuten klaar.
Op zijn vraag of hij nu weer naar huis kon, zei de verpleegster dat hij eerst nog de arts moest spreken. En die kwam om …………half vier. De arts was bijzonder tevreden want uit de bloedtesten bleek dat de kwaadaardige cellen al voor 73% verminderd waren en het moet naar 90%. Aangezien Fred nog 1,5 kuur moet (6 chemo’s) is dat dus een goed resultaat en goed nieuws! De taxi kwam om vijf uur en zo was Fred om kwart voor zeven weer thuis, helaas hadden ze in Dijon een half uur vastgestaan. Wel teleurstellend was het feit dat Fred heeft gevraagd om een globaal tijdschema voor de vervolgbehandelingen en dat niet kreeg. Het probleem is, zoals jullie weten dat ik al vanaf begin oktober niet kan werken (in Frankrijk) en geen workshops (in Nederland) kan geven. Dat wil simpelweg zeggen dat zowel de stichting als ikzelf zonder inkomsten zitten sinds die tijd. Om workshops te kunnen organiseren moet ik minimaal 3 maanden vooraf beginnen, en om in te schrijven op Middeleeuwse markten en Wellness beurzen hier in Frankrijk moet ik ook al snel 3-4 maanden vooraf inschrijven omdat er anders geen plek is. Zoals het er nu dus uitziet kan ik voor april / mei noch beurzen/ markten draaien noch workshops geven en dat is een flinke tegenvaller. We hopen toch dat Fred met een week of 6 weer helemaal goed zal kunnen lopen en dan zou hij in principe weer voor de dieren kunnen zorgen maar als hij hetzij voor chemo’s een hele dag weg moet of de 14 dagen het ziekenhuis in moet voor de beenmergtransplantatie moet ik thuis zijn. Tuurlijk is Fred zijn gezondheid belangrijker dat staat buiten kijf maar zonder de inkomsten van de workshops kan de stichting niet overleven en aangezien ik geen uitkering (of iets dergelijks) krijg en de markten mijn enige bron van inkomsten zijn, zie ik de komende maanden met vrees tegemoet. Met Fred gaat het verder goed, hij rookt zijn sigaren, drinkt zijn whisky en jenever en glaasje wijn, eet goed, snoept goed. Het is dat zijn been het verhindert anders zou hij mooi met huishouden kunnen helpen (de vraag is of hij het erg vindt dat dit niet gaat nu haha).
2 Comments
Mieke
12/18/2012 05:13:00 am
Dat is goed nieuws, een mooi bericht om de feestdagen mee in te gaan.
Reply
Silvia
12/18/2012 11:49:02 pm
Inderdaad v.d. ene kant goed nieuws maar .... financieel gezien een rampenplan v.d. eerste maanden van het nieuwe jaar. Hopen dat alle acties een beetje opleveren zodat de stichting kan blijven bestaan, sterkte hiermee!!!Tja mannen die ziek zijn...... ik zwijg en geniet van de verhalen van andere vrouwen in mijn kennissenkring, om je dood te lachen, ze zijn totaal gehandicapt he in alle opzichten :) Hebben iets aan hun benen maar niet aan de armen maar zijn totaal ontwricht. Ik denk dat hij het niet erg vindt om zo vertroeteld te worden, sterkte voor jou met dat dubbele werk nu, denk je ook af en toe aan jezelf?? dikke knuff meis
Reply
Leave a Reply. |
Archives
February 2018
Categories |