Net thuis van bezoekje Fred, voordeel van de zondag is lekker rustig op de parkeerplaats dus vlakbij kunnen parkeren.
Het gaat goed met Fred, hij ligt in zijn kamertje alleen, met muziek op laptop, flimpjes en is al een week er niet uit geweest, "nu weet ik hoe het is om eenzame opsluiting te hebben" zei hij. Maar zijn humeur is goed, alles gaat goed, hij is iets afgevallen maar dat is logisch want behalve koffie en water, krijgt hij 3 maaltijden per dag en dat is het, geen koekjes, snoepjes of toetjes. (Ik had vandaag kleine flesjes multidrank meegenomen en wat lekkers van de bakker voor Pasen). De dokter is tevreden en morgen wordt begonnen met de eerste van 5 injecties, een soort boost, de laatste is vrijdag en als zaterdag de waardes goed zijn zou hij in principe naar huis mogen maar dat hoort hij dus pas zaterdag. De artsen en verpleegsters zijn allemaal verbaasd dat hij niet ziek, zwak en misselijk is. Het traject daarna is nog zo onduidelijk als wat, afhankelijk wederom van hoe de testen zijn, moet hij 1 keer per week / veertien dagen / maand (dus nog onbekend) terugkomen, gedurende een maand / twee maanden / drie maanden / half jaar. Vul zelf maar in. Fijne Pasen!
0 Comments
Nog even voor de zekerheid, Fred zijn mobiel is ALLEEN bereikbaar nu hij 2 weken in het ziekenhuis ligt!! Dit nummer nooit bellen als hij gewoon thuis is omdat wij a) geen mobiel bereik hier hebben en b) hij hem nooit aan heeft staan.
Thuis zijn we gewoon bereikbaar op een vaste iljn 0033 386 78 74 42. x Betty Net half uur terug van Fred, wat is het toch een takkeziekenhuis, weer half uur rondgereden om een plek te vinden en uiteindelijk noodgedwongen ergens op de stoep, dik een kilometer van het ziekenhuis af geparkeerd zodat ik met 2 zware tassen (laptop en boeken/dvd’s voor Fred) uitgeteld aankwam bij hem.
Met Fred gaat het prima, hij heeft vanmiddag zijn transplantatie gehad (oftewel de witte bloedcellen / stamcellen) die een tijd terug zijn afgenomen heeft hij nu teruggehad). Het duurde ongeveer een uur en dat is het. Nu moet hij dus wachten. Hij is het al helemaal zat haha. 24 uur per dag wordt er om de 2-3 uur (ook ’s nachts dus) bloed afgenomen, temperatuur gemeten (onder de oksel lekker ouderwets) en bloeddruk (band om arm) dus slapen komt niets van. Er staat ook zo’n enorm lucht verversingsapparaat (zie eruit als een coca cola machine) keihard te zoemen. Hij ligt alleen met uitzicht op een blinde muur dus dat is ook erg gezellig. Dan alle machines die piepen en knipperen dus je vraagt je af hoe iemand dan ooit genoeg rust krijgt. Afijn hij heeft nu mijn laptop en kan muziek luisteren en dvd’tje kijken, er is geen internet. En ook geen t.v. ja tenzij je (let op) 4,60 euro !! per dag wil betalen. Nou dat heeft weinig zin als je geen Frans spreekt dus dat doen we maar niet. Voor wie hem zelf even zou willen bellen (niet sms’en want dat hij weet niet hoe dat werkt!), hij heeft een Nederlandse mobiel (geen idee of je dan toch 0031) moet “draaien” of gewoon direct het 06 nummer. Dit is het in elk geval 0630 200689. We duimen dat het goed blijft gaan, hij is niet beroerd, misselijk alleen dus moe van het niet slapen. Groetjes Betty Een update: gisteren is Fred gelijk aangesloten op allerlei zaken, hij heeft zware medicijnen gehad tegen de misselijkheid omdat hij een chemo kreeg waar bijna iedereen misselijk van wordt. (Tot op heden voelt hij zich prima).
Morgen krijgt hij de stamcel transplantatie en dan moet hij tot volgend weekend (dus geen 3 weken maar 2 in totaal gelukkig) blijven totdat al zijn waardes weer goed zijn. Als het allemaal heel goed gaat mag hij eerder naar huis, dus hij hoopt natuurlijk nu al dat hij voor volgend weekend naar huis mag komen). En verder is hij weer helemaal Fred, klagen over de koffie, de zusters, het s nachts wakker maken, de chauffeuse gisteren die geen engels sprak enz enz. Oh ja komt er vanmorgen een zuster die zegt "u krijgt vandaag een griep injectie". Zegt Fred "Alweer? Die heb ik al een keer gehad hoor". Zuster "Oh wanneer dan? Want dan mag u hem zeker niet nog een keer." Fred "Hallo, dat weet ik echt niet meer wanneer maar dat staat toch neem ik aan wel in het dossier genoteerd?". Nou kennelijk niet Om half twee heeft de taxi Fred opgehaald en is hij naar Dijon vertrokken.
HIj belt nu net (bij half vijf), hij ligt al aangesloten op allerlei flessen en apparaten, heeft al een scan gehad en bloed is er afgetapt. Hij ligt op een kamer alleen, wat hij niet erg vindt. Zegt de zuster "zo de komende drie weken bent u onder de pannen". Fred DRIE WEKEN??? Nee hoor zuster, dr. Noel heeft gezegd 12 dagen tot 2 weken max. Zuster "Geen idee waarom hij dat zegt, maar er gaat nooit iemand binnen de drie weken naar huis, dus houdt u daar maar rekening mee". Fred over de emmer, ik ook natuurlijk. Net telefoontje van ziekenhuis (eindelijk na 2 weken wachten), ik moet zondag om 12 uur bellen en dan hoor ik of Fred zondagmiddag wordt opgenomen.
Ik houd jullie op de hoogte. Het is inmiddels zondag en Fred is nog altijd thuis. Afgelopen week 2x gebeld en vrijdag zei men, "u hoeft niet meer te bellen, wij bellen u wel. Bent u het hele weekend thuis?".
Ja hoor natuurlijk wij gaan het hele weekend zitten wachten naast de telefoon, verder hebben we geen leven. Zucht maar dat heb ik maar niet gezegd. "Nee we zullen best wel eens even weg zijn voor boodschappen e.d.". Afijn tot nu toe niets, elke keer als de telefoon gaat, zeggen we "Jaaa het ziekenhuis" maar helaas. We bekijken het maar van de zonnige kant (is er tenminste nog ergens zon), nu is Fred morgen met zijn verjaardag gezellig thuis. Mijn tripje naar Nederland is geannuleerd, mijn plan B om een week later te gaan komt ook aardig op losse schroeven te staan. Fijne zondag! Na twee rustige weken met alleen wat periodes van extreme vermoeidheid en algehele gammeligheid, moest Fred maandag weer naar het ziekenhuis. Een spannende dag.. dachten we. Hieronder zijn verslag.
Om 08.45uur in het ziekenhuis, dus dat was weer vroeg op (06.30uur), het begon al met een vertraging van 45 minuten, waardoor ik de afspraak met arts om half tien ook misliep. Er werd bloed afgenomen, door een nieuwe student, die het in mijn geval nog niet zo slecht deed, 9 buisjes. Daarna beenmergpunctie, die nu vlekkeloos verliep. Wederom naar de afdeling hematologie voor alleen een gesperk met de arts, dacht dus snel klaar te zijn maar dat liep anders. Er was 's-ochtens besloten dat ik een behandeling zou krijgen, dus port-a-cath aangesloten, zak met medicijnen aan de standaard gehangen en dat zou 2 uur duren voor die handel in mijn lijf zou zitten. Begon om 12.00uur en eindigde dus om 02.00uur, daarna zou het gesprek met de arts plaats vinden??? Om 15.00uur gesprek met de arts gehad en volgens hem waren alle resultaten van dien aard, dat er getransplanteerd kon worden, alleen de resultaten van die ochtend moesten nog afgewacht worden. Ik kon dus naar huis en zou dinsdag of woensdag bericht krijgen, wanneer ik opgenomen zou worden. Het is nu woensdag 15.45uur en heb nog niets gehoord, dus afwachten maar. Wel zijn mijn gedachten vandaag verschillende malen bij Eric Ermes geweest, die momenteel een zware operatie ondergaat. wij hopen van harte dat alles goed zal komen. Verdere berichten volgen. Nawoord Betty: de kans dat ik eind maart naar mijn ouders kan is dus inmiddels eigenlijk verkeken,ook de afspraken die ik had dat weekend om met een stand op het Zwerfdierenfestival te staan moeten geannuleerd worden. Knap balen allemaal dus. |
Archives
February 2018
Categories |