Dinsdag, 30 september 2014. Dyon, 11.00 uur. Bloedafname, 9 buisjes, voor de controle van volgende weel 07 oktober. Heenrijden 1 1/2 uur, 10 minuten afname, retour weer 1 1/2 uur, kostbare afname voor de Franse overheid, terwijl het hier ook bij de verpleegsterspost kan, waar ik altijd bloed af laat nemen. Maar nee, het moest perse in Dyon, ze hebben mij het niet duidelijk kunnen maken waarom. Op de terugweg een dame meegenomen, die ook weer de hele weg geen woord gezegd heeft en ik en de vrouwelijke chauffeur maar kletsen, half engels en slecht frans, maar we begrepen elkaar. Dinsdag, 07 oktober 2014. Dyon, 11.00 uur. Binnen een half uur werd ik geholpen en werd er weer een infuus aangelegd met Aredia ( geen chemo ) en dan moet je twee uur geduld hebben. Dit was de laatste Aredia, hierna krijg ik het niet meer, kan je gebit aantasten, ook fijn. Twee andere personen waren in de kamer aanwezig en ook hier werd er weer niet gesproken, zelfs onder elkaar niet. Om kwart voor twee werd alles weer afgekoppeld en nu maar wachten op het gesprek met de arts. Om half drie was het zover en het eerste wat ze zei, dat alles perfect was en er geen Myeloma meer in mijn bloed zit. Maar, maar dat de Myeloma niet weg is, alleen ze kunnen het niet verder controleren en ik ben dus nu chronisch ziek. Wanneer het terug kan komen, weten ze momenteel nog steeds niet, misschien wel nooit, dus daar houden we het maar op. 05 februari 2015 moet ik pas weer terug op controle, wel iedere maand twee keer bloed laten prikken ter controle, gelukkig niet in Dyon, maar hier. En een week voor de controle in Dyon, weer bloedafname in, jawel Dyon. Op de terugweg zaten er nog twee dames in de taxi en je raad het al, er werd weer geen woord gesproken, ook door deze chauffeur niet. Ik snap hier geen barst van. Tot de volgende keer. Fred
3 Comments
|
Archives
February 2018
Categories |