Maandag 08 april.
Eindelijk om 14.00 uur weer vrij gelaten, sorry, ontslagen uit het ziekenhuis na meer dan 14 dagen.

Maar eerst werd er ’s-morgens om 5 uur weer bloed afgenomen, bloeddruk gemeten.

Om 10.30uur kwam de arts met het heugelijke nieuws, dat de waarde van mijn witte bloedlichaampjes explosief gestegen was naar 4000, dus mocht ik om 14.00uur naar huis. Om 11.00 uur werden alle electroden voor de hartbewaking weggehaald, de slang aan de port-au-cath werd verwijderd, dus ik had ineens weer bewegingsvrijheid.

Je wordt het wel snel beu, dat maar liggen en niets doen, ik kan mij nu ook goed voorstellen, hoe het in een gevangenis is.
Ik had een kamer alleen, met badkamer, niet veel groter dan een echte cel en uitzicht op een grijze betonnen muur, ca. 3 meter van mij verwijderd. De slang aan mijn lijf is maar 4 meter lang, daarbij opgeteld de snoeren van alle apparaten, die van alles en nog wat naar binnen pompen, 2 meter per apparaat, was mijn bewegingsvrijheid dus maar 6 meter. Net genoeg om naar de badkamer te komen. De kabel van de hartbewaking, moest ik altijd afkoppelen, zo kort is die. De kamer mocht/kon ik dus zo wie zo niet af.

Ik moet er wel heel goed uit gekomen zijn, want ik heb iedere dag een liter vitaminen naar binnen gekregen en meer dan een halve liter anti-biotica, dus wat kan mij nog gebeuren??

Het resultaat van de transplantatie is, dat de Myeloma (beenmergkanker), nu voor ca. 80% onder controle is.
De eerste week van de opname, was ik na de zware chemo, die ik al op zondag kreeg en de transplantatie op dinsdag, honds moe, nergens zin, gewoon bah, het gekke is, dat ik gelukkig niet echt ziek ben geweest, dat vonden ze in het ziekenhuis ook al heel wat. Ligt aan mijn gestel, zeggen ze hier.
Na de eerste week begon het langzaam beter te gaan, kreeg weer overal zin in en wilde eigenlijk al weer naar huis, maar nee, eerst moest de waarde van mijn witte bloedplaatjes op 500 staan en was nu 0.
Dus kreeg ik iedere dag een injectie met granocyte, dat een soort pepmiddel voor je witte bloedlichaampjes is en als het goed werkt, je veel pijn onder aan je rug bezorgt.

Iedere dag wordt er bloed af genomen, ’s-morgens om 5 uur en de waarde steeg maar langzaam, wat kennelijk heel normaal is. Maar gisteren stond de waarde ineens op 1000 en dat kon ik goed aan mijn rug merken, maar daar kreeg ik weer een pijnstiller voor.
Dus kreeg ik te horen, als er binnen 24 uur niets geks gebeurd, kun je maandag naar huis, aldus geschiede.

07 mei moet ik terug voor een tussen controle, bloedafname en een beenmergpunctie, want ik heb nu voor een maand medicijnen gekregen, 11 pillen per dag.

Vanaf 27 mei krijg ik weer 4 chemo’s en daarna in juni, testen of de resterende 17/18% onder controle is. Het restant is nog niet te behandelen, er blijft nog altijd een restant achter, dus ik zal voorlopig wel onder controle blijven.

Wat heb ik gedaan toen ik thuis kwam, juist, eerst een sigaar opgestoken en toen een borrel gepakt, heerlijk na 14 dagen onthouding.

We gaan gewoon door.

Dinsdag
Op bezoek bij Fred, hij is een goede bui en verheugt zich erop om zaterdag naar huis te mogen. Alles gaat de goede kant op. Hij vermaakt zich met dvd's en cd's en wat leesvoer. 

Zaterdagmiddag
Net terug uit Dijon, Fred was niet zo vrolijk, de waarden stijgen niet zoals ze zouden moeten, op zich niets aan de hand, alles gaat goed maar bij de een gaat dit sneller dan bij de ander, zei de dokter. In elk geval vandaag niet naar huis en morgen ook niet. Misschien maandag. Hij baalde vreselijk want 2 weken eenzame opsluiting met als enig uitzicht een betonnen muur begint hem behoorlijk de keel uit te hangen...

Voor het goede nieuws van een ander nivo, ik had in 5 minuten mijn auto omgeruild.... (zie het verhaal hieronder)

Zondag
Fred heeft met de arts gesproken en hij mag morgen naar huis, alles gaat goed. Morgen gaat hij ook horen hoe de verdere behandeling zal gaan. Hij is heeel blij dat hij na 2 weken eenzame opsluiting en het uitzicht van een betonnen muur, eindelijk weer naar huis mag!

*******
En voor de liefhebbers van Franse verhalen, het volgende avontuur wat ik dinsdag mee maakte.

Mensen die mij kennen weten dat ik niet snel kwaad wordt (zolang het niet om dierenleed gaat uiteraard), er is echt wel wat voor nodig om mij uit mijn slof te laten schieten...
Afgelopen dinsdag op bezoek bij Fred en gelijk daarna de auto naar de Citroen Garage in Dijon gebracht, ik had de week ervoor al een afspraak gemaakt dat ik er om 2 uur zou zijn. Gezien de afstand was dit de beste oplossing, bezoek Fred en garage.
Kom ik er om 2 uur.
"IK heb een afspraak voor de Fiat om 2 uur".
"Hoe is uw naam?"
"Heideman"
"eh... wat voor auto?"
"Fiat Scudo"
"eh.. nee hoor geen afspraak".
"nou dacht ut wel, ik heb vorige week met meneer C hierover gebeld".
"oh maar die werkt hier niet meer sinds vrijdag"
"goed maar ik mag aannemen dat hij wel zijn afspraken heeft overgedragen?"
(NIET DUS)
"wat moet er gebeuren aan de auto?"
"nou dit en dat en ik zou een leenauto mee krijgen"
"nee dat gaat niet, die zijn er niet"
"mevrouw, dat is niet mijn probleem, ik heb de afspraak gemaakt met meneer C en ook de verkoper meneer F weet ervan"
"die werkt hier ook niet meer".
(LEKKER BEDRIJF)
"Maar we gaan het oplossen"
(IK VERWACHT NIET ANDERS)
Ander persoon
"Wat moet er gebeuren?"
"Nu meneer dat heb ik ook al aan mevrouw uitgelegd plus het staat in de 3 brieven die ik geschreven heb en die, neem ik aan, in het dossier zitten".
"Dossier?"
(VIES WOORD KENNELIJK)
Afijn, na 1 uur wachten, mocht de auto de garage in en kon ik een C3 meenemen, die dusdanig weinig diesel erin had zitten dat hij niet eens startte zodat ik op de dampen naar de eerste de beste tankstation ben getufd.
"Meneer W, is de Fiat zaterdag klaar?" 
"Ja hoor dat is geen probleem"
"Goed dan kom ik hem zaterdag halen, want dan moet ik weer naar het ziekenhuis waar mijn partner ligt"
"Ja dat is prima".

Zo ver gaat alles best goed he.
Dus ik bel vrijdagmorgen de garage.
"kunt u mij zeggen of de Fiat klaar is"
na 10 minuten wachten
"ja hoor die is klaar, u kunt hem vanmiddag halen"
"nee niet vanmiddag want ik heb duideijk gezegd tegen meneer W dat ik zaterdag naar Dijon kom"
"dat kan niet mevrouw op zaterdag is de werkplaats gesloten"
(Nu hebben we het hier over Dijon, een grote stad, en over een Citroen garage die echt heel groot is, geen dorpsgaragetje, die overigens wsl wel open zijn).
"mevrouw, ik kan onmogelijk vandaag naar Dijon komen, en ik heb heel duidelijk gezegd dat ik zaterdag de auto kom omruilen"
"het spijt me dat gaat echt niet, er is niemand dan"
Toen ben ik dus even ontploft, ik ben netjes gebleven, ik heb niet geschreeuwd of gevloekt (gelukkig kan ik dat ook niet in het Frans), maar kennelijk kwam de boodschap aan.
Na 5 minuten
"mevrouw vanmiddag belt een van de verkopers u en dan kunt u morgen de auto bij hem ophalen, hij heeft dan de sleutels".
"fijn dank u wel mevrouw."..........

Er zijn weleens momenten dat ik me afvraag hoe het mogelijk is dat een bedrijf nog bestaat, op zaterdag een werkplaats gesloten (en de showroom ook hoor tussen 12 en 2).... ben benieuwd morgen....