Fred's eigen verslag

Maandag 08 april.
Eindelijk om 14.00 uur weer vrij gelaten, sorry, ontslagen uit het ziekenhuis na meer dan 14 dagen.

Maar eerst werd er ’s-morgens om 5 uur weer bloed afgenomen, bloeddruk gemeten.

Om 10.30uur kwam de arts met het heugelijke nieuws, dat de waarde van mijn witte bloedlichaampjes explosief gestegen was naar 4000, dus mocht ik om 14.00uur naar huis. Om 11.00 uur werden alle electroden voor de hartbewaking weggehaald, de slang aan de port-au-cath werd verwijderd, dus ik had ineens weer bewegingsvrijheid.

Je wordt het wel snel beu, dat maar liggen en niets doen, ik kan mij nu ook goed voorstellen, hoe het in een gevangenis is.
Ik had een kamer alleen, met badkamer, niet veel groter dan een echte cel en uitzicht op een grijze betonnen muur, ca. 3 meter van mij verwijderd. De slang aan mijn lijf is maar 4 meter lang, daarbij opgeteld de snoeren van alle apparaten, die van alles en nog wat naar binnen pompen, 2 meter per apparaat, was mijn bewegingsvrijheid dus maar 6 meter. Net genoeg om naar de badkamer te komen. De kabel van de hartbewaking, moest ik altijd afkoppelen, zo kort is die. De kamer mocht/kon ik dus zo wie zo niet af.

Ik moet er wel heel goed uit gekomen zijn, want ik heb iedere dag een liter vitaminen naar binnen gekregen en meer dan een halve liter anti-biotica, dus wat kan mij nog gebeuren??

Het resultaat van de transplantatie is, dat de Myeloma (beenmergkanker), nu voor ca. 80% onder controle is.
De eerste week van de opname, was ik na de zware chemo, die ik al op zondag kreeg en de transplantatie op dinsdag, honds moe, nergens zin, gewoon bah, het gekke is, dat ik gelukkig niet echt ziek ben geweest, dat vonden ze in het ziekenhuis ook al heel wat. Ligt aan mijn gestel, zeggen ze hier.
Na de eerste week begon het langzaam beter te gaan, kreeg weer overal zin in en wilde eigenlijk al weer naar huis, maar nee, eerst moest de waarde van mijn witte bloedplaatjes op 500 staan en was nu 0.
Dus kreeg ik iedere dag een injectie met granocyte, dat een soort pepmiddel voor je witte bloedlichaampjes is en als het goed werkt, je veel pijn onder aan je rug bezorgt.

Iedere dag wordt er bloed af genomen, ’s-morgens om 5 uur en de waarde steeg maar langzaam, wat kennelijk heel normaal is. Maar gisteren stond de waarde ineens op 1000 en dat kon ik goed aan mijn rug merken, maar daar kreeg ik weer een pijnstiller voor.
Dus kreeg ik te horen, als er binnen 24 uur niets geks gebeurd, kun je maandag naar huis, aldus geschiede.

07 mei moet ik terug voor een tussen controle, bloedafname en een beenmergpunctie, want ik heb nu voor een maand medicijnen gekregen, 11 pillen per dag.

Vanaf 27 mei krijg ik weer 4 chemo’s en daarna in juni, testen of de resterende 17/18% onder controle is. Het restant is nog niet te behandelen, er blijft nog altijd een restant achter, dus ik zal voorlopig wel onder controle blijven.

Wat heb ik gedaan toen ik thuis kwam, juist, eerst een sigaar opgestoken en toen een borrel gepakt, heerlijk na 14 dagen onthouding.

We gaan gewoon door.