Verslag van 13mei, Semur en dinsdag 28 mei Dijon.
Semur is wat later, daar het min of meer aansluiting vindt bij dinsdag j.l.. Semur: Ik moest daar om 15.00 uur zijn, voor controle foto en gesprek met de chirurg, voor de laatste maal, dacht ik. Om 14.45 uur was ik er al, dus ik had het idee dat alles nu wel vlot zou verlopen, om 15.00 uur waren de foto's gemaakt en om 15.15 uur zat ik op de afdeling waar het gesprek met de chirurg plaats zou vinden. Toen ik mij bij het secretariaat annmeldde, vroeg ik hoe laat ik aan de beurt zou zijn, het antwoord was, over ca. 1 1/2 uur, dat was schrikken. Dus ik was pas om bijna 18.00 uur thuis, drie uur voor een foto en een gesprek!!!! De chirurg was wel tevreden, maar kon een plek in mijn heup op de foto niet goed zien. Ik kreeg de foto's en een rapport van de scintigraphie, van oktober, mee, met het verzoek om de arts in Dijon te vragen een CT-scan te maken. Ik vroeg hem waarom ik, ik ben toch geen arts, maar dat was sneller op deze manier???? Dijon: Om 08.30 uur moest ik er zijn, voor een chemo behandeling en gesprek met de arts, dat liep anders. Het werden twee chemo behandelingen, injecties met Velcade en daarvoor een infuus van twee urr met Aredia, geen chemo, maar een middel om de botten te versterken en ook de Myeloma te bestrijden. Maar vervelender is, dat ik voor 14 dagen pillen mee heb gehad, Revlimid wel chemo en die kunnen heel wat bijwerkingen vertonen. Haaruitval, ik kreeg net weer wat terug, vermoeidheid, lusteloos, etc., alleen als het daar bij blijft, ben ik tevreden als er geen andere verschijnselen optreden, zoals misselijkheid. Morgen ga ik weer terug en dan volgende week dinsdag en vrijdag en dan hoop ik weer op een pauze, maar dat hoor ik pas volgende week vrijdag. Maar nu komt het, ik heb de vorige keer geschreven dat 80% onder controle was en dat met de behandeling van dinsdag j.l., de resterende 17/18% onder controle gebracht moest worden, nou dat wordt anders. Na het gesprek met de arts blijkt, dat ik volgens de behandelmethode van ca. 2 jaar geleden, klaar zou moeten zijn. Maar de onderzoeksmethode zijn inmiddels verder verbeterd en men kan, zoals hij het noemt, dieper onderzoeken en daar kwam uit dat er nog ca. 17/18% is blijven zitten. Dus na volgende week vrijdag krijg ik drie behandel sessies van drie weken, weer twee behandelingen per week en dan zou het klaar moeten zijn. Ik blijf dan wel voorlopig iedere drie maanden onder controle. Dat betekent, dat als de pauze's veertien dagen zouden zijn, dat ik nog bijna vier maanden bezig zal zijn. Nou ja, als dat alles is. Het resultaat telt en dat zou aanmerkelijk beter moeten zijn dan bij het resultaat van de behandelmethode van twee jaar geleden. We gaan er weer voor en ik hou jullie op de hoogte. Tijdens het gesprek met de arts, kwam ik met mijn verzoek, namens de chirurg van Semur, om een CT-scan. Hij keek mij vreemd aan en kwam met een brief van die chrurg over het resultaat van zijn bevindingen, geen problemen, maar ook geen verzoek om een CT-scan. Nog vreemder is, dat Semur zelf een CT-scanner heeft, maar hij maakt er geen probleem van, na volgende week vrijdag of die vrijdag erop, ga ik onder de scan, probleem opgelost. Groeten, Fred
0 Comments
De afgelopen weken is het rustig geweest maar er was ook niet heel veel te melden. Alleen wekelijks bloed prikken. Afgelopen dinsdag is Fred echter weer naar Dijon geweest en hierbij zijn verslag.
"Om 07.00uur werd ik opgehaald door een van mijn inmiddels favoriete chauffeuses. Zij spreekt redelijk engels en we lachen wat af onderweg, gelukkig. We waren wat eerder in het ziekenhuis dan de afgesproken tijd van 08.35uur, dus dit moest wel vlot gaan en het was niet druk. Voor het bloedprikken was ik na 5 minuten al aan de beurt en na 10 minuten en 9 buisjes bloed, stond ik weer buiten. Dus ruim voor 09.00uur klaar, nu alleen nog de beenmergpunctie en we hadden beide zo'n zin in koffie, dat zou binnen een half uur wel moeten lukken. In de wachtkamer kwamen na mij verschillende andere mensen binnen, alleen je weet niet voor welke behandeling zij komen. Afijn, na ruim een half uur begon ik toch wel de kriebels te krijgen, want ik was nog alleen over met iemand die ruim na mij gekomen was en iedereen die voor mij aanwezig waren, waren weg of onder behandeling. Ik naar de administratie en wat bleek, ja hoor, ze waren mij vergeten, het dossier was onderop de stapel geraakt. (?) Tegen 10.00 uur werd ik geholpen door, wat tijdens de punctie bleek, een student die dit voor het eerst deed, dat heb ik geweten. De student vroeg ook steeds aan zijn collega's of hij het goed deed en of er genoeg beenmerg afgenomen was. Waarop ik vroeg of hij dit voor het eerst deed, daar kreeg ik een enigsinds onbestendig antwoord op, geen ja en geen nee. Ik vond het al zo vreemd, dat ze steeds vroegen of ik lachgas wilde hebben, want dat was comfortabeler, ik weet nu waarom: .... de student. Alle vorige keren had ik nooit lachgas gehad er werd niet eens over gesproken. Tot op heden heb ik last van die plek, af en toe is het net, als of ze er weer met een naald in steken, ik ben benieuwd hoe lang dit gaat duren. Dus om 10.25uur, zaten we pas aan de koffie en dat smaakte. Op naar de 28e voor de start van vier chemo's in twee weken. Ik/we houden jullie op de hoogte. |
Archives
February 2018
Categories |