Donderdag 20 juni.
 
Dijon, 14.00 uur.
 
Opgehaald door een nieuwe chauffeur, die net drie weken in dienst was bij het taxibedrijf en dat bleek later ook wel.
 
Een half uur na binnenkomst, een , temperatuur meten via het oor, resultaat 36.8 en dat was goed.
 
Gesprek met de arts om ca.15.30 uur van een half uur en volgens hem kwam de vermoedheid niet alleen van de laatste chemo's, maar ook nog van de zeer zware chemo die ik gehad had, voor de transplantatie.
 
Voordat die stoffen uit je lichaam zijn, zijn we weer een paar weken verder, zei hij.
 
De bloedwaarden waren nog niet spectaculair, maar goed genoeg om verder met de behandeling te gaan.
 
Dus om 16.00 uur, kreeg ik weer twee injecties met Velcade, gevolgd door vier pillen corticoide en als klap op de vuurpijl, kreeg ik weer voor tien dagen Revlimid (chemo ) pillen mee, die echt niet plezierig zijn.
 
Ik ben benieuwd hoe ik mij dan in de daarop volgende pauze ga voelen.
 
In mijn urine zit in bacterie, die ten gevolge is van de resistentie van andere bacterien, die bestreden werden met Amoxilline en krijg daar weer een ander medecijn voor, die ik drie weken moet slikken, hoezo chemische fabriek, 15 pillen per dag momenteel.
 
De chauffeur kwam mij om 16.30 uur halen. 
 
In de auto zat al een dame en er werd nog een dame opgehaald, verder op het complex.
 
De chauffeur rijdt het complex af en nadert een rotonde, waar alle andere chauffeurs rechtsaf gaan naar de snelweg rond Dijon, maar nee, hij gaat recht door, min of meer de weg die we gekomen zijn.
 
Maar dan ga je wel de stad in.
 
Lang verhaal kort, na veel files, stoplichten en ander oponthoud, eindelijk NA meer dan een uur de stad uit, anders maximaal 15 minuten.
 
Intussen de navigatie in de auto vele malen raadplegen, alsmede zijn I-phone, denk ik, ook met navigatie, maar het resultaat werd er niet beter op.
 
De dames werden eerst afgezet en ik was pas om ca. 19.15 uur thuis, maar het is/was een aardige vent die een beetje engels sprak, alleen gedurende de hele rit, niet meer dan ca. 10 minuten.
 
Mooi weer he, ja.
 
Het regent niet, nee.
 
Het is wel druk, ja.
 
Afijn dat was ongeveer de gehele conversatie, de dames zeiden nog minder, alhoewel ik dat op mijn beste Frans wel geprobeerd heb.
 
Maandag a.s. mag ik weer.
 
Allemaal een prettig weekend toegewenst.
 
Fred
 
 

Maandag 18 juni.
 
Dijon, 14.00 uur.
Start van de tweede sessie van twee weken, iedere keer op maandag en donderdag.
 
Nu had ik mij in de week dat ik pauze had, de eerste drie dagen ongelooflijk moe gevoeld, donderdag en vrijdag ging het iets beter, maar zaterdag en vooral zondag, was ik zo onvoorstelbaar moe, dit had ik zo nog niet meegemaakt, dat ik mijn ene voet niet voor de andere kon zetten.
 
Ik wilde dat dan ook op maandag met de arts bespreken.
Nou verloopt ieder bezoek anders en dat was zeker nu het geval.
 
Het eerste wat ze doen als je binnen bent, is je temperatuur meten, electronisch via je oor en de verpleegkundige zei gelijk, dit is niet goed, 38.1, u heeft koorts.
 
Daarna werd er onmiddellijk bloed afgenomen, een rontgenfoto van mijn borst gemaakt en moest er urine ingeleverd worden.
 
Een half uur later had ik het gesprek met de arts, het eerste wat hij zei was, jij moet heel moe zijn, ik zei dat klopt en hoe komt dat.
 De arts zei hierop: " De chemo's die je gehad hebt, pillen en injecties, zijn heel giftig en dat stapelt zich op en daarom is je hemoglobine waarde flink gedaald, maar niets om je zorgen over te maken,"  ja,ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
 
"Ik ga je nu niet behandelen en donderdag, als alle uitslagen binnen zijn, beslis ik of je een milde behandeling krijgt, of we deze week gewoon over slaan, alleen duurt dan het hele traject een week langer." Dat is voor mij geen punt.
 
Intussen krijg ik wel thuis een soort EPO injectie een keer per week, om de hemoglobine waarde weer op te peppen, waardoor je je weer beter gaat voelen.
 
Dus dat wordt weer spannend, komende donderdag.
 
Iedere dag voor het bezoek aan Dijon, wordt er thuis bloed afgenomen en het resultaat naar het ziekenhuis gefaxd, dus dan zijn alle resultaten binnen.
 
Dus ik was dit maal, om 17.30 uur thuis, is nog nooit zo vroeg geweest.
 
We gaan weer gewoon door. Het lastige is wel dat ik in huis en buiten nu bijna niets kan doen waardoor er extra veel op Betty haar schouders terecht komt, die na een weekend hard werken in Nederland, maandag dus gelijk thuis ook vol er tegenaan moest. 
Tot overmaat van ramp, ben ik maandag avond ook nog eens gevallen, waardoor mijn rechterknie niet alleen erg dik is maar ook pijnlijk. Murphy is voorlopig nog niet weg.
 
Fred
 
 

    
31-05-2013
 
Dijon
 
Eigenlijk weinig te vertellen, dan alleen dat verrekte wachten, ik kan er maar niet aan wennen.
 
14.00 uur keurig op tijd aanwezig, 16.15 uur de twee injecties ( 5 min. ) en de 4 pillen Dexamethasone.
 
Taxi gebeld, komt na een half uur, bij half zeven thuis.
 
Tussendoor gesprek met de arts gehad, alles gaat goed, alleen mijn Potassium in het bloed zakt wat.
 
Potassium schijnt de vitamine voor het bloed te zijn en zorgt voor allerlei verbindingen in het bloed, dus krijg ik er weer pillen voor, 2 per dag, gedurende een week, vanaf  08 juni.
 
Dat is dan mijn 15e medicijn per dag.
 
 
04-06-2013
 
Dijon
 
Ongeveer het zelfde verhaal als boven, alleen kreeg ik van de arts te horen, dat de sessies geen drie, maar weer twee weken zouden zijn, zolang de resultaten goed bleven.
 
Laten we daar dan maar op hopen, scheelt weer een paar weken op en neer rijden en wachten.....
 
 
07-06-2013
 
Dijon
 
Laatste dag van de eerste sessie, wat tijd betreft reken ik maar nergens op en dat is in dit geval maar goed ook.
 
Weer om 14.00 uur keurig op tijd, 16.00 uur de injecties etc., daarvoor gesprek internist ( 10 min. ), alles gaat goed.
 
Taxi gebeld, maar die moest nog uit Saulieu komen, meer dan een uur rijden.
 
Die arriveert om bij half zes, toen moest er nog een andere klant opgehaald worden in een ander deel van het ziekenhuis, dus waren we pas om ca.18.00 uur onderweg.
 
Maar die klant moest eerst ergens anders afgezet worden, hier ongeveer 12km vandaan, dus was ik pas rond half acht thuis.
 
17 juni mag ik weer terug, ik heb nu 10 dagen pauze, gelukkig.
 
Van de chemopil Revlimid, slik ik maandag a.s., de laatste, dus daar ben ik dan ook weer vanaf, voorlopig en tot op heden weinig last.
 
We gaan gewoon door.
 
Fred