Vervolg

Het is half vijf als Fred belt en zegt dat hij moet blijven. Dit weekend krijgt hij zware anti biotica kuur en maandag gaan ze dan de witte bloedcellen oogsten. Op zich goed nieuws.
 
Het volgende is waar gebeurd ...
Er wordt tegen Fred gezegd dat hij vannacht in een hospitaal hotel moet doorbrengen, ze willen, gezien het slechte weer en zijn lage immuunsysteem, niet dat hij heen en weer gaat rijden. Een auto van het ziekenhuis brengt hem naar een gebouw "het hotel". Hij krijgt een zakje mee met allemaal plastic bakjes. Op zijn vraag wat dat is, zegt men "diner".
 
Hij moet door 2 lange gangen strompelen met zijn koffer, twee krukken en het tasje. Om zeven uur gaat het restaurant open, zegt men. Dus hij denkt "restaurant? dan is er vast ook ander eten"....
 
Om zeven uur hobbelt hij naar het restaurant, weer twee lange gangen door. Er staan wat tafeltjes en er loopt 1 persoon rond. Hij vraagt waar hij eten kan bestellen.
Eten bestellen? Heeft u geen bakjes dan?
 
Eh jawel...
 
Daar staat de magnetron.
 
Oftewel hij mag zelf zijn bakjes in de magnetron doen, gokken hoe lang het erin moet en dat is het. Hij krijgt 1 plastic flesje met water. Hij vraagt of hij meer water kan krijgen omdat hij met zijn medicijnen en chemo veel moet drinken. Nee dat kan niet.
Na het eten vraagt hij of hij koffie kan krijgen. Er staan kopjes met koude koffie en die kan hij (jawel) opwarmen in de magnetron.
 
En weet hobbelt hij met zijn krukken de lange gang door terug naar zijn kamer.
 
Zonder verder iets te drinken behalve water uit de kraan en een plastic bekertje om het uit te drinken.
 
We dachten dat we nu alles hadden meegemaakt maar dit slaat echt alles.
 
Ik vroeg hoe moet je nou morgen terug naar het ziekenhuis? Fred zei "geen idee, niemand heeft verder daar iets over gezegd".
 
Het is allemaal te zot voor woorden.