SEmur en dijon

18-11 Semur, 13.00 uur
 
Controle herstel dijbeen breuk van 05 oktober 2012. (Ongelooflijk alweer meer dan een jaar geleden).
 
13.15 uur werden de foto's gemaakt en om 13.30 uur zaten we, Betty was gezellig mee, op de afdeling voor het gesprek met de chirurg. De wachtkamer was nog donker, gelukkig vonden we een lichtknopje.
 Er was dus nog niemand, want het was nog geen 14.00 uur, en konden we een half uur wachten. 
 
14.15 uur gesprek met de chirurg, hij bekeek de foto's aandachtig en zei dat alles goed was, alleen de massa rondom de breuk was nog niet goed genoeg, daarom ging de pen er nog niet uit.  
Ik wist niet eens dat het de bedoeling is om die pen eruit te halen.
 
Over een jaar moet ik pas terug komen.
 
Nou krijg ik in Dijon een botversterker (Aredia), dat zal er dan wel mee te maken hebben dat de  massa langer nodig heeft plus dat het natuurlijk compleet verbrijzeld was en geen schone breuk.
 
Dinsdag de 26e moet ik naar Dijon en dan zal ik het wel vragen.

---

Dinsdag 26 november 2013.
 
Dijon, 14.00 uur.
 
Kennelijk is er na mijn laatste bezoek aan Dijon op administratief gebied niet veel verbeterd.
 
Mijn vorige bezoek was niet bekend, dit keer ook weer niet.
 
Nu was de datum telefonisch gewijzigd en Betty had nog gebeld of het allemaal wel juist was en dat was het, maar nee er stond voor mij geen afspraak gepland.
Na veel gezoek bleek gewoon de oude afspraak nog op het rooster te staan, maar dit was bij binnenkomst van het ziekenhuis.
 
Op de afdeling van de dagbehandeling, het zelfde verhaal, maar dat werd na overleg met de arts, ter plekke aangepast..
 
Om 15.00 uur werd mijn port-au-cath aangesloten op het medicijn Aredia, de botversterker en ik kon twee uur gaan wachten tot dat spul in mijn lichaam zat.
Maar ik moest ook nog een gesprek hebben met mijn nieuwe arts.
 
Om 17.00 uur werd alles weer afgekoppeld en werd mij geadviseerd bij haar kantoor te gaan zitten, het bleek dat die nieuwe arts een vrouw was en dan zou dat gesprek wel komen.
 
Nou dat gebeurde ook, niet nadat een dame die na mij gekomen was, zodra de deur van haar kantoor open ging, naar binnen schoot.
Ik heb wat verwensingen die kant uit gestuurd, gelukkig duurde dat gesprek maar 10 minuten, maar toch, ik vond het nogal onbeschoft en er kon zelfs geen excuus af.
 
De arts in kwestie bleek een knappe jonge dame te zijn van rond de dertig en vlot in de omgang.
 
Na allerlei zaken doorgenomen te hebben, zei ze dat alles bijzonder goed is en dat de genezing volgens het boekje gegaan was.
Ik heb nog wel een paar kwaaie cellen op een miljoen cellen, dus ik ben er nog niet vanaf en blijf onder controle, want het kan weer terug komen, maar dat zien we dan wel weer.
 
Over twee maanden hoef ik pas terug te komen, 28 januari 2014 en 21 januari krijg ik weer een groot bloedonderzoek.
 
Ik wens jullie allen fantastische feestdagen toe en vooral een gezond 2014.
 
De hartelijke groeten,
 
Fred