Ongeluk fred

ONGELUK FRED
Gisterenavond maakte Fred zijn ommetje over het terrein na het eten, vergezeld van Saar, Ninja en zijn trouwe Rex. Aangezien ik om 4 uur op moest, wilde ik om 8 uur naar bed gaan. Toen Fred er over achten nog niet was, ben ik naar het bos gelopen en ik hoorde al van verre gegil. In het bos aangekomen lag Fred op de grond, zijn rechterbeen vreemd gedraaid. Hij was uitgegleden in het donker. 

Lantaarns gehaald en daarna met veel pijn en moeite hem op de stoel gekregen (die daar staat omdat hij daar graag s avonds zit). Weer naar huis gelopen, jas gehaald want hij had het erg koud en weer terug om de ambulance te bellen. Die moest uit Brassy komen een half uur bij ons vandaan. De waanzin van de Franse departementen, daar waar we op 5 minuten van de 89 wonen en op 10 minuten van de 21 (waar beide ziekenhuizen zijn), moet er dus een ambulance uit 58 komen omdat wij in de 58 wonen. ALs hij een hart aanval had gehad, was hij al dood geweest.

Na een half uur komt de Samu met 4 mannen, waar het toilet was vroegen ze. Ik dacht huh ?? Ja uw man is toch gevallen in het toilet ? Nee hij is gevallen het 'foret' (bos). Had de juffrouw van de alarmcentrale het niet goed verstaan, door mijn accent denken we dan maar, maar ik had er echt bij gezegd ong 400 meter lopen op het terrein (het zou niet best zijn als we daar een toilet hadden).

In het pikkedonker met alleen lantaarns naar Fred, ik had ondertussen Saar en Ninja al binnen maar Rex weigerde Fred te verlaten en zelfs nadat ik hem aan de riem had meegenomen, wrong hij zich uit zijn halsband en rende terug om bij Fred te zitten (hoe trouw). Dus Rex even vastgebonden en toen overleg want ja hoe gingen ze hem uit het bos krijgen.

Voor wie het bij ons niet kent: vanaf de cour (binnenplaats waar de ambulance stond) moet je hek door, dan 30 m lopen, klein doorgangetje naar rechts tussen keien door naar grote veld, ong 60-70 meter over het veld naar bos (nogmaals stik en stikdonker), dan heel smal padje door het bos in, vol met grote dikke wortels van de bomen, we hebben allemaal wandelpaden gemaakt, stukje naar rechts, dan naar links en dan gaat het terrein heel steil ongeveer 1 meter naar beneden en daar was Fred.

Er moesten dus hulp troepen komen, weer 20 minuten gewacht, daarna hebben ze Fred op de brancard gekregen en met veel moeite uit het bos terug naar de ambulance gedragen. Fred weegt bijna 100 kilo dus je snapt dat was hard werken. Gelukkig sprak een van hen Engels zodat Fred zelf kon communiceren. Het was een van hen als snel duidelijk (ik neem aan dat hij de verpleegkundige / arts was) dat zijn bovenbeen gebroken was.

Fred is rond 8 uur gevallen en om kwart over 10 vertrok de ambulance. Om half 12 belde Fred dat hij in het ziekenhuis was, ze waren eerst naar een ander plaatsje gereden, hadden daar een half uur op een arts gewacht en toen pas door naar het ziekenhuis in Semur en Auxois (ong 45-50 minuten bij ons vandaan).

Vanochtend belde hij, hij lag aan allerlei infusen, had natuurlijk niet geslapen, er waren gisterenavond nog foto's gemaakt en wat hij begrepen had, was dat het een nare breuk was.Hij wist nog niet hoe laat hij geopereerd ging worden.
Aangezien we een dubbele wisseling hebben, kan ik vanmiddag pas naar hem toe, onze vriendin Sylvie is zo lief om de gasten in Gouloux vanmiddag op te vangen en de gasten naast ons zijn gelukkig vrienden en weten de weg.

Tsja wat betekent dit behalve veel pijn en een lange weg voor Fred? Dat ik voorlopig niet naar Nederland kan, workshops moet annuleren (giga financiele strop voor Djimba), het weekend niet kan gaan werken en ook de komende maanden alle beurzen en markten moet afzeggen, de uitbreiding aan de kattenkennel gaat voor de winter niet meer klaar komen, en natuurlijk er straks naast de diertjes er nog een patient bij krijg. De komende tijd zal ik dus hoogst waarschijnlijk minder on line zijn.