October 13th, 2013

Excuus voor de late blog, maar het is er op een of andere manier niet van gekomen.
 
16 september 2013.
 Dijon, 09.00 uur.
 
09.15 uur werd er eerst uitgebreid bloed afgenomen, dat was om 09.30 uur klaar en nu maar wachten op de beenmergpunctie.
 Er waren vier mensen in de wachtkamer, allemaal voor een punctie, nou die duurt ongeveer 30 minuten, inclusief voorbereiding en nabehandeling, dus dan weet je het wel, ik was pas om 11.30 uur aan de beurt.
 
Dit keer ging het niet geheel pijnloos, maar dat ben ik inmiddels wel gewend, bij 12.00 uur klaar en naar huis.
De 23e mag ik terugkomen voor de uitslag en infuus.

 
23 september 2013.
 Dijon, 14.00 uur.
 
Om 14.30 uur werd de infuus aangesloten op de Port-au-cath en kreeg ik de Aredia, botversterkend middel en dat duurt twee uur.
 Om 15.30 uur gesprek met de arts.
 
De uitslag van het bloedonderzoek was perfect, alleen dat van de beenmergpunctie was nog niet binnen, maar dat kon geen negative invloed meer hebben.
 Ik kreeg een recept mee voor nieuwe pillen voor de bloeddruk, omdat die onregelmatige hartkloppingen, nog steeds af en toe de kop opsteken.
 
Om ca.17.00 uur werd alles wer afgekoppeld en kon ik naar huis.
 
22 oktober moet ik weer terug voor controle, voorlopig 1x per maand.
 
Thuis begonnen met de nieuwe pillen maar hierdoor werden de hartkloppingen, alleen maar erger. Plus pijn met eten en gewoon regelrecht beroerd dus.
 Arts in Dijon gebeld en ik moest onmiddelijk stoppen met die nieuwe pillen en naar de cardioloog gaan.
 
Die was niet aanwezig, dus alles uitgelegd aan de secretaresse (3x omdat ze het steeds niet goed opschreef) en die zou hem terug laten bellen.
 Nou dat moet nog gebeuren.
 
Woensdag lag er ineens een envelop in de bus, met een nieuw recept, zonder verder commentaar van de cardioloog.
 
Sinds vrijdag ben ik die nu aan het proberen en tot op heden, geen problemen.
 
We zien wel wat het wordt, op naar de 22e.


Op zich voel ik mij goed, nog wel altijd  veel en vaak moe, ik slaap veel meer  dan vroeger en de koude handen en voeten blijven ook maar als dat alles is komen we er wel uit.
 
Groeten,
 
Fred