franse zak(k)en

Het enige wat we weten... is dat we niets weten.

Maandag was een mooie dag, hoewel de taxi vroeg kwam (7 uur), was het goede nieuws dat Fred al om half 10 belde dat hij weer op weg naar huis was. Er waren 9 buisjes bloed afgenomen en de beenmergpunctie was niet tegengevallen, de verdoving was meer vervelend geweest dan de punctie zelf. Dus om 11 uur zat hij weer thuis aan de koffie.

Maar ja toen gisteren… de taxi kwam al om 6 uur want Fred moest om kwart voor acht in het ziekenhuis zijn. Dat was dus erg vroeg opstaan. Om negen uur zou hij een afspraak hebben met de arts en daarna zou hij in principe naar huis kunnen, let wel op het gebruik van “zou”. Zo was het hem verteld en zo stond het ook op het afspraken papiertje.

Ct-scan ging vlot en de chauffeur zei dat ze zou wachten want als hij alleen daarna de afspraak had, kon hij gelijk weer mee. Uhu. Half tien nog geen dokter, verpleegster komt kamer binnen met naalden, spullen en wil een dikke naald in zijn borst steken om de port-a-cath weer open te maken. Heee zegt Fred, hoho, wat gaat u nu doen?

“Nu, u krijgt een behandeling vandaan en ik moet bloed afnemen.”

Neee nee zegt Fred, niets behandeling, ik HAD om 9 uur een afspraak met de dokter, er wordt niets gedaan voordat ik de dokter heb gesproken.

Verpleegster gaat weg, komt terug, “ja hoor u krijgt vandaag een chemo behandeling en de dokter komt zo.”

Dus weer wordt er bloed afgenomen en Fred wordt aangesloten op van alles en nog wat.

Dokter komt licht geïrriteerd binnen, wat er aan de hand was. Fred zegt, we hadden een afspraak om 9 uur.

“Nee hoor”

Ja hoor, kijk het staat hier op het briefje wat u zelf geschreven heeft.

“Oh nou u krijgt vandaag een chemo, een zware en ik zie u in de loop van de dag.”

Nou daar zat Fred, boekje wat hij bij zich had, bijna uit. Wederom geen looprek of krukken ter beschikking (ziekenhuis), snakkend naar een kopje koffie.

In de loop van de middag komt de arts. De waardes zijn op zich goed, maar hij zit op 86% met de vernietigde cellen en dat moet 90% zijn voordat de transplantatie plaats kan vinden. Ct-scan zag er ook goed uit, meeste spots waren verdwenen.

Maar dokter WANNEER krijg ik dan de transplantatie?

 “Dat kunnen we niet zeggen, u moet vrijdag 1 februari terug komen, dan wordt er gekeken hoe de waardes zijn van het bloed, u moet dan als deze goed zijn, 3 of 4 dagen blijven maar het kan ook zijn dat u gelijk weer naar huis gaat. Dan moet u later terugkomen en daarna kijken we wanneer de transplantatie plaatsvindt. De zuster moet thuis maandag, woensdag en vrijdag bloed komen afnemen (vrijdag zeg ik thuis tegen Fred, hoe kan dat nou, dan moet je naar het ziekenhuis).  U krijgt vandaag een zware kuur. “

En dat was het.

Fred kreeg de flessen aangehangen, tig pillen en om half zeven kwam de taxi, hij was om half negen thuis. Kei kapot natuurlijk. Moest ’s avonds ook nog 7 pillen slikken zodat hij die dag 23 pillen ophad.

Oh ja, tijdens het gesprek met de arts vroeg de arts welke medicijnen hij slikte, dus Fred moest naar mij thuis bellen om dat te vragen. Zou dat niet gewoon in zijn dossier moeten staan??? Wat een waanzin en wat een ongelooflijke slechte communicatie.

Terwijl de taxichauffer er al was, kwam iemand op de valreep nog een recept brengen, voor pillen die hij vandaag in moest nemen. Dat had niet gedurende de dag gekund??? 

Het recept voor Regine (de 'bloed' zuster) waren ze ook vergeten en moest vandaag naar de pharmacy gefaxd worden (of ik thuis geen fax had, hallo het is 2013, wie heeft er nu nog een fax, kunt u het niet mailen, nee dat kon niet). 

Vandaag was Fred beroerd, alles doet hem zeer, koud, rillerig. Ja logisch, super lange en vermoeiende dag gisteren, zware kuur, veel pillen. Inmiddels eind van de dag voelt hij zich al wat beter en zit aan een kleine whisky.

Prettig weekend iedereen.