Donderdag dijon

Nadat de ambulance taxi maandag 20 minuten te laat was, dachten ze gisteren zeker, dat overkomt ons niet meer en stonden ze 25 minuten te vroeg op de cour. We waren nog druk bezig met Fred te prepareren ;-) dus helaas moest de chauffeur wachten. Het begon te sneeuwen ondertussen, fijn.

Aangezien Fred nu met een 'gewone' auto naar Dijon gaat, en het bedrijf dus ook meer mensen kan meenemen, had hij gisteren zowel op de heen- als op de terugreis mede reizigers.

Ha gezellig dacht Fred, beetje kletsen onderweg. Nu dat dus niet.

Er werd geen woord gesproken, ook onderling niet! Het is Fred opgevallen dat de Fransen zowiezo heel erg op zichzelf zijn, ook in het ziekenhuis krijgt hij zelden contact met mede patienten. 

En dan moet je dus Fred hebben, iedereen die hem kent weet dat hij graag een eindje weg 'ouwehoert'.

Weer een saaie, stille en ongezellige lange rit dus en zelfs op Fred zijn pogingen om met zijn gebrekkige Frans een gesprek te beginnen werd niet gereageerd.

De behandeling ging in elk geval weer snel, het wachten wordt inmiddels vertrouwd maar goed nieuws gloort aan de horizon. Bij de volgende sessie (dus maandag is zijn 4e chemo van de tweede sessie, dan heeft hij weer 10 dagen rust), mag hij de 2e tm de 4e chemo rond 13u in Dijon zijn ! De eerste chemo weer om 8 uur omdat ze dan dus allemaal extra dingen gaan doen.

Fred was rond 19u thuis gisteren avond, door de chemo is zijn eetlust in elk geval niet aangetast want hij heeft de hele dag trek !

Vandaag ook weer fysio gehad, hij moet nu heel langzaam het gewicht van zijn been, op zijn voet laten komen dus nog niet lopen en ook niet erop staan, maar het gewicht van het been zelf zo'n 8 kilo op de grond zetten.

Morgen vroeg komt de verpleegster weer bloed prikken en dan hebben we zondag een dagje rust.