Dijon

Never a Dull Moment

Kwart over zeven in de ochtend, de ambulance komt aanrijden, we zijn nog druk bezig Fred aan het prepareren. Jammer, dan moeten ze maar even wachten. Gelukkig voor Fred een van de broeders is net als hij een F1 fan en spreekt redelijk Engels, hij heeft deze man al vaker gehad.
Negen uur belt Fred, hij ligt aangesloten op alle slangen en buizen en zit op een kamer met 4 anderen, waaronder een Engelse man die hetzelfde heeft als hij. Een beetje aanspraak dus.

De arts komt langs en heeft de uitslag van de CT scan van vorige week, er zijn plekjes gevonden op zijn beide bovenarmen en in zijn schedel. Hij sprak over "spots" , hele kleine plekjes die met de chemo weg zouden moeten gaan. De grootste plek en zorg is het myeloom in zijn bovenbeen. Dat is natuurlijk toch wel even schrikken want al zijn het kleine plekjes, het is wel onverwacht.

Fred krijgt nu een andere chemo die 2 uur duurt maar om vier uur staat de ambulance weer voor de deur en komt hij huiswaarts. Althans... tot de ambulance onderweg een telefoontje krijgt van het ziekenhuis, dat ze wat vergeten zijn of hij terug kan komen. Fred heeft gelijk wat nieuwe franse vloeken geleerd, want ze waren al drie kwartier aan het rijden dus de broeders waren niet blij.
In het ziekenhuis krijgt hij pillen om zijn nieren te beschermen, hij moet er gelijk 2 innemen en dan 's avonds om 9 uur nog twee. 

Afijn weer op weg naar huis enorm balend, want nu mist hij de finale van Masterchef Australie, ons favoriete tv programma. En natuurlijk komt hij net thuis op het moment supreme wanneer de punten bekend gemaakt worden dus ook ik mis het de grande finale. Zoals ik al eerder schreef, 'never a dull moment'. Misschien denk je nu " lekker belangrijk" en inderdaad totaal onbelangrijk maar het zijn de kleine momenten die ons ontspanning brengen ;-).

Prettig weekend iedereen!