Chemo vrijdag

Gelukkig was Fred gisterenmorgen al weer opgeknapt wat ons toch sterk deed vermoeden dat zijn "off day" van donderdag een kopie was van mijn "off day" op dinsdag, toen ik hele dag doodziek was.

Om half tien werd hij weer opgehaald door twee supervriendelijke mensen van onze vaste ambulance taxi. Zij zorgen er voor dat Fred op de juiste plek komt en regelen in het ziekenhuis ook alle papieren e.d. Welke er ook komen, ze zijn allemaal even lief en vriendelijk en behulpzaam.

Fred werd (vertelde hij aan de telefoon) geprepareerd en in een kamer gereden. Vier uur later zat hij daar nog. Ik heb gezegd dat hij  zijn mond moest opendoen en zeggen dat hij met zijn gebroken been niet zo lang in een stoel kan zitten. Voila en gelijk werd hij toen geholpen en kreeg zijn chemo.

Aangezien het vrijdagmiddag was had de ambulance taxi er bijna 2 uur voor nodig om bij het ziekenhuis te komen en Fred zat maar te wachten in een kamertje, zijn tijdschrift wat hij had meegenomen was inmiddels al drie keer uitgelezen. Om half acht was hij weer thuis. Moe, vermoeid, hongerig, dorstig en geïrriteerd maar gelukkig niet ziek.

Vanmorgen heeft hij lekker lang geslapen en hij voelt zich nu goed, op dat licht vermoeide na maar dat schijnt erbij te horen. Ondertussen hebben ze hierboven de kranen opgezet en kunnen we straks met een roeiboot boodschappen gaan doen.