Chemo en andere zaken

Voor je het tweede deel van deze blog leest, waarschuw ik even... het is niet geschikt voor sjagerijnen.

Fred vertelt: 
Deze keer (afgelopen maandag) moest ik pas om 14.00uur in het ziekenhuis zijn en met de wetenschap dat ik 1 injectie zou krijgen en een kort gesprek met de arts zou hebben, was de verwachting dat ik binnen een uur weer buiten zou staan, de taxi bleef wachten.
 
Helaas, om 16.30uur (!) kreeg ik pas de injectie en een half uur later, het gesprek met de arts (15 minuten), die gelijk aangaf dat alles niet naar verwachting gegaan is die dag.
Dus was ik toch nog laat thuis, ook i.v.m. met de slechte weg, sneeuw en ijs, de laatste 20km waar de taxi maar stapvoets kon rijden.
 
Alle uitslagen gaan de goede kant uit en 11 maart moet ik weer terug voor een uitgebreid bloedonderzoek en beenmergpunctie.
 
Aan de hand van die uitslagen wordt er beslist of ik dan op korte termijn voor 14 dagen opgenomen word  voor de stamceltransplantatie.
 
Vandaag mijn 2e injectie "Upo" gehad en die waarde Hemoglobine is ook aan het stijgen, is nu 10 en moet naar 11, hopelijk na deze injectie een feit. Maandag komt Regina weer bloed prikken.
 
Maandag as nog een tussentijds bloedonderzoek, om het effect van de "Upo" en het medicijn "Revlimid" vast te stellen.
De "Revlimid" moet ik nog een week slikken.
 
Ik ben inmiddels lek geprikt, en begin ook wat last van bijverschijnselen te krijgen.
 
We gaan gewoon door.

***************

Betty vertelt:
Oke, een extreem lange winter / sneeuw periode is 1. Voor de 3e keer zonder verwarming is 2. Dat ze maandag pas olie kunnen komen brengen dat is 4. Maar dat Fred dan ook nog vast komt te zitten in de badkamer (die dus steenkoud is) omdat de baard van de deurklink is afgebroken, dat wordt me toch een beetje te veel Murphy. 

En hoe los je dat op? Nu niet de scharnieren eruit lichten want dat kan bij deze deuren niet, baard zit aan binnenkant dus van buitenaf kon ik niets doen. Schroevendraaiers en breekijzer gehaald, buitenom gelopen, en dan krijg je de volgende uitdaging. 

Onze tuin ligt ruim 1 meter lager dan het huis, dus is het badkamer raam te hoog om bij te kunnen, daarbij is het raam helemaal met gaas afgeschermd zodat de katten via het raam en een loopbrug naar hun kennel kunnen. Heel klein gaatje gemaakt, op mijn tenen en mijn armen zover mogelijk uitgerekt (ja ik had een trap kunnen pakken maar met alle sneeuw is dat ook geen sinecure om te verplaatsen) en zo de spullen aangereikt. Na 1 uur tieren, zwieren, kraken, duwen en trekken, ging de deur open. 
en ja je mag gerust lachen want er is "Never a dull moment" bij de Djimba familie.

En om aan te geven hoe handig wij zijn, gisteren nieuw kattenluikje in de woonkamer deur (naar gang) want Rex had met zijn grote kop het oude gemold (hij duwt altijd zijn kop door het luikje). Kom ik er vanmorgen achter dat het deel met de gleuf (waar het schuifje in moet) onder zat ipv boven......

Jaaaa er mag gelachen worden, dat hebben wij ook gedaan! Fijne avond iedereen !