2x Dijon

Dinsdag, 21 januari 2014.
 
Dijon, 10.00 uur.
 
Het feest gaat weer beginnen, bloedprikken.
 
10.15 uur al aan de beurt, wordt geholpen door een uiterst nauwkeurig werkende oudere dame. 
 
Naam en geboortedatum wordt wel 10x gevraagd.
 
Een vel papier met labels voor op de buisjes bloed, wordt nauwkeurig gecontroleerd en weer naam en geboortedatum gevraagd.
 
Na de afname, acht buisjes, plakt ze de labels op de buisjes en je raadt het al, weer wordt de geboortedatum en naam gecontroleerd.
 
Normaal duurt die afname ca. 10 minuten, nu bijna 25 minuten.
 
Ik heb daar geen probleem mee, want een goede controle is heel belangrijk, vind ik.
 
De taxi was blijven wachten, dus ik was om  ca.12.00 uur weer thuis.
 
 
Dinsdag, 28 januari 2014.
 
Dijon, 11.00 uur.
 
De eerste controle na twee maanden.
 
De gebruikelijke vriendelijke ontvangst en ik werd naar mijn kamer gewezen, waar al twee heren zaten, die in ieder geval tot dat ik geholpen werd, dat was om 14.15 uur, geen woord gesproken hebben, maar dat ben ik inmiddels wel gewend.
 
Om 14.15 uur dus, na drie uur, werd zonder commentaar de infuus aangelegd en kreeg ik Aredia, wat twee uur duurt voor dat het in je lijf zit.
 
Op mijn vraag of dit wel goed was, werden de schouders opgehaald en werd er gezegd dat ik bij de dokter moest zijn, maar daar was ik nog niet geweest.
 
Dat zal dan binnenkort wel gebeuren, was het commentaar.
 
Vreemd een behandeling krijgen, voordat je de dokter gesproken hebt, maar dat is kennelijk heel normaal in Frankrijk.
 
En ja hoor, om drie uur kwam de dokter mij halen.
 
Alle bloeduitslagen waren perfect en ik ben nu in volledige remissie.
 
Ik was de vorige keer toch al in remissie?
 
Dat klopt, maar na de tweede controle van het bloed, is het zeker, een beter resultaat dan nu, is er niet.
 
De volgende controle is pas op 03 juni en intussen moet er iedere maand bloed geprikt worden door de verpleegkundige aan huis.
 
Augustus weer een grote controle.
 
Als het fout gaat, zien ze dat in het bloed.
 
Indien deze ziekte terug komt, is het niet als een explosie, maar gaat het langzaam aan en is er tijd om in te grijpen, gelukkig maar.
 
De bijverschijnselen kunnen nog maanden duren of helemaal niet weg gaan, want de chemo, Velcade, is heel giftig en zit diep in je zenuwgestel, dat merk ik dan ook wel, nog steeds koude en tintelende handen en voeten.
 
Ook slaperig, tegen 22.30 uur en 's-morgens slecht uit mijn bed kunnen komen ca. 09.00 uur, maar ook dat hoort erbij.
 
De vermoeidheid overdag is praktisch weg en dat is volgens de arts een goed teken, we zien wel.
 
We gaan maar gewoon door en doen net of er niets aan de hand is, er zijn erger dingen in het leven.
 
Om 18.15 uur was ik weer thuis.
 
De berichtgeving zal nu een paar maanden stil liggen, gelukkig, maar ik kom bij jullie terug als er weer wat te melden valt.
 
Het gaat jullie allen goed.
 
Fred