Fred schrijft

Woensdag 06-02:
 "s-morgens 07.00uur, weer de gebruikelijke vraag, "heeft u goed geslapen?" mijn antwoord NEE/NON 

"waarom dan niet?"
In mijn beste Frans/Engels, wat denkt u er zelf van als je iedere nacht om de 2 uur  wakker gemaakt wordt.
De dagen daarna, is die vraag niet meer gesteld.
 
Donderdag 07-02:
Het is en blijft opletten geblazen, s'-morgens bijna de verkeerde medicijnen gekregen, na hevige discussie en nadat de verpleegster naar de dokter is geweest, zonder excuus de goede gekregen???
Verder ook weer de gehele dag door, flessen en spuiten wisselen en voor de rest ....niets.
 
Vrijdag 08-02:
 Begint met de onzekerheid of het oogsten (blijft een raar woord) van de stamcellen vandaag kan beginnen, want dan kan ik zaterdag naar huis, anders kan ik nog weer het hele weekend blijven, waarin verder niets gedaan wordt.
 
Zonder verdere aankondiging, komt om 12.00uur een verpleegster binnen met de mededeling, dat ik nu naar de transfusiedienst moet, dank u wel. 
Die dienst is een flink eind buiten het ziekenhuis, wel op het zelfde terrein, maar er was geen rolstoel aanwezig, dus dat was voor het eerst ineens een heel eind lopen met twee krukken, wel met begeleiding.
 
(Zaterdag was er wel ineens een rolstoel aanwezig, ik heb verder maar niets meer gezegd.)
 
De ontvangst daar en de medewerking van de verpleegkundigen, is een verademing in vergelijk met het ziekenhuis.
 
Eerst werd er door een arts uitgebreid uitgelegd wat er ging gebeuren, daarna kennis gemaakt met de verpleegkundige die alle handelingen ging verrichten.
Nou eer je aan die machine gekoppeld bent, ben je een half uur verder, naald in je linker en rechter arm en dan maar pompen, meer dan 5 uur stil liggen op een bed, ik dus!!!!
 
De lunch in het ziekehuis had ik gemist, gelukkig en ik kreeg daar, na eigen keuze, een heerlijk half stokbroodje met lekkere ham, appelcompote na en....jawel een echt kopje koffie (expresso).
Halfverwegen de rit, nog een kopje koffie, verwennerij dus.
 
Helaas waren er te weinig witte cellen aanwezig en moest het hele circus zaterdagmorgen nog een keer over, weer 5 uur aan de dialyse. Verder was het met de verpleegsters een gezellige morgen, de tijd vloog gelukkig om en weer een heerlijke lunch en....een paar expresso's, niet te veel drinken, want je kunt tijdens de dialyse, niet van het bed af.
 
Na afloop gelijk naar huis, gegleden, want het was de laatste 35km naar huis een puinhoop op de weg, veel sneeuw en ijs.
 
Donderdag a.s. mag ik weer terug naar het ziekenhuis, pas als ik daar ben hoor ik of ik moet blijven, en dat kan voor 8 maar ook  voor max. 14 dagen zijn, Ik  krijg  in die periode mijn transplantatie.
 
We zien wel wat er gaat gebeuren, hopelijk is daarna alle ellende voorbij.

*****

Ter aanvulling van Betty : Fred komt dus zaterdag laat op de middag thuis met medicijnlijst. Daar had hij zondag mee moeten beginnen, eh ... waar moeten we die vandaan halen dan? Dus vanmorgen nadat de zuster weer was geweest voor bloedprikken, de sneeuw en gladde weg getrotseerd en naar Quarre gereden. Bleken twee medicijnen besteld te moeten worden, dus die kan ik morgen pas ophalen.