Betty Heideman
  • Home
  • Mijn werkzaamheden
    • Orakelset
    • Boeken Betty
  • Biografie
  • Djimba
  • Deutsch
  • Contact
  • Blog
  • LINKS
    • Breibach

Fred schrijft

2/11/2013

3 Reacties

 
Woensdag 06-02:
 
"s-morgens 07.00uur, weer de gebruikelijke vraag, "heeft u goed geslapen?" mijn antwoord NEE/NON 
"waarom dan niet?"
In mijn beste Frans/Engels, wat denkt u er zelf van als je iedere nacht om de 2 uur  wakker gemaakt wordt.
De dagen daarna, is die vraag niet meer gesteld.
 
Donderdag 07-02:
Het is en blijft opletten geblazen, s'-morgens bijna de verkeerde medicijnen gekregen, na hevige discussie en nadat de verpleegster naar de dokter is geweest, zonder excuus de goede gekregen???
Verder ook weer de gehele dag door, flessen en spuiten wisselen en voor de rest ....niets.
 
Vrijdag 08-02:
 Begint met de onzekerheid of het oogsten (blijft een raar woord) van de stamcellen vandaag kan beginnen, want dan kan ik zaterdag naar huis, anders kan ik nog weer het hele weekend blijven, waarin verder niets gedaan wordt.
 
Zonder verdere aankondiging, komt om 12.00uur een verpleegster binnen met de mededeling, dat ik nu naar de transfusiedienst moet, dank u wel. 
Die dienst is een flink eind buiten het ziekenhuis, wel op het zelfde terrein, maar er was geen rolstoel aanwezig, dus dat was voor het eerst ineens een heel eind lopen met twee krukken, wel met begeleiding.
 
(Zaterdag was er wel ineens een rolstoel aanwezig, ik heb verder maar niets meer gezegd.)
 
De ontvangst daar en de medewerking van de verpleegkundigen, is een verademing in vergelijk met het ziekenhuis.
 
Eerst werd er door een arts uitgebreid uitgelegd wat er ging gebeuren, daarna kennis gemaakt met de verpleegkundige die alle handelingen ging verrichten.
Nou eer je aan die machine gekoppeld bent, ben je een half uur verder, naald in je linker en rechter arm en dan maar pompen, meer dan 5 uur stil liggen op een bed, ik dus!!!!
 
De lunch in het ziekehuis had ik gemist, gelukkig en ik kreeg daar, na eigen keuze, een heerlijk half stokbroodje met lekkere ham, appelcompote na en....jawel een echt kopje koffie (expresso).
Halfverwegen de rit, nog een kopje koffie, verwennerij dus.
 
Helaas waren er te weinig witte cellen aanwezig en moest het hele circus zaterdagmorgen nog een keer over, weer 5 uur aan de dialyse. Verder was het met de verpleegsters een gezellige morgen, de tijd vloog gelukkig om en weer een heerlijke lunch en....een paar expresso's, niet te veel drinken, want je kunt tijdens de dialyse, niet van het bed af.
 
Na afloop gelijk naar huis, gegleden, want het was de laatste 35km naar huis een puinhoop op de weg, veel sneeuw en ijs.
 
Donderdag a.s. mag ik weer terug naar het ziekenhuis, pas als ik daar ben hoor ik of ik moet blijven, en dat kan voor 8 maar ook  voor max. 14 dagen zijn, Ik  krijg  in die periode mijn transplantatie.
 
We zien wel wat er gaat gebeuren, hopelijk is daarna alle ellende voorbij.

*****

Ter aanvulling van Betty : Fred komt dus zaterdag laat op de middag thuis met medicijnlijst. Daar had hij zondag mee moeten beginnen, eh ... waar moeten we die vandaan halen dan? Dus vanmorgen nadat de zuster weer was geweest voor bloedprikken, de sneeuw en gladde weg getrotseerd en naar Quarre gereden. Bleken twee medicijnen besteld te moeten worden, dus die kan ik morgen pas ophalen. 
 
3 Reacties
Anja Biezeman
2/11/2013 02:37:41 am

Tja... misschien moet ik mijn vorige reacties maar copy/pasten; ik blijf me verbazen over de gang van zaken!
Wel een troost dat het bij de transfusiedienst een stuk beter ging (afgezien van de benodigde medicatie natuurlijk) en Fred eindelijk weer eens lekkere koffie en eten heeft gehad!
Nu maar eerst even bijkomen deze dagen, en hopen voor het allerbeste eind van de week!!
Veel sterkte lieve Betty & Fred!! xxx

Antwoord
Tina
2/11/2013 03:11:27 am

Tjongejonge, wat een circus daar, encroyable. Ik snap niet hoe die mensen kunnen functioneren en hoe ze het voor elkaar krijgen dat er toch nog mensen genezen. Wat een puinzooi.

Maar goed, nog even doorzetten en hopelijk kun je dan alles achter je laten, Fred.

Heel veel sterkte voor het laatste stuk. En fingers crossed dan je er dan vanaf bent.

Liefs
Tina & Dogsen

Antwoord
Ilse
2/12/2013 08:04:05 pm

Hoi Betty en Fred, wat een gedoe in dat ziekenhuis,zeg. hoe durven ze patienten zo te behandelen, dat ze zich niet schamen! Hopelijk gaat het nu de goeie kant op Fred en ben je er straks vanaf.....succes en veel sterkte voor jullie allebei,hoor! Liefs, Ilse.

Antwoord



Laat een antwoord achter.

    Archives

    Februari 2018
    Augustus 2017
    Augustus 2015
    Februari 2015
    November 2014
    Oktober 2014
    Augustus 2014
    Juni 2014
    Januari 2014
    December 2013
    November 2013
    Oktober 2013
    September 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013
    Mei 2013
    April 2013
    Maart 2013
    Februari 2013
    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    Oktober 2012

    Categories

    Alles

    RSS-feed

BMH-Begin - motivatie training "Geen Gemaar"
YOUTUBE - virtuele wandelingen in de Eifel
Paws of Silence: fotocollages, dierencommunicatie, begeleiding bij rouw, herinneringssieraden
Stichting Djimba - opvang oude, zieke en gehandicapte honden

Facebook

Facebook : 
Paws of Silence
de Brominocs - verhalenvertellers voor kinderen
Greyt Inspirations - fotospreuken
Stichting Djimba 
Rouwkaarten voor dier en mens



  • Home
  • Mijn werkzaamheden
    • Orakelset
    • Boeken Betty
  • Biografie
  • Djimba
  • Deutsch
  • Contact
  • Blog
  • LINKS
    • Breibach